Prawdopodobnie została założona w drugiej połowie XIV wieku (być może lokowana na prawie magdeburskim przez Kazimierza Wielkiego). W 1448 r. należała do Henryka Kamienieckiego. Pierwotnie nazywała się Kaltborn (1426 r.), Kaltborna (1427 r.), Caldbornia (1455 r.), Calbornya (1462 r.). Obecne brzmienie Kombornia uzyskała w XVI wieku. W 1515 r. wieś liczyła 22 łany kmiece, posiadała młyn i karczmę; osada należała wtedy do Kamienieckich. W latach trzydziestych XVI wieku nabyli ją Bonerowie, później zaś Firlejowie. Po nich jakiś czas Kombornię dziedziczył Jędrzej Rap, potem była w rękach Tarnowskich. Od nich przeszła w posiadanie Antoniego Ustrzyckiego, następnie Stanisława Wierzbowskiego. Z kolei tytułem darowizny miejscowość znalazła się w rodzinie Urbańskich: najpierw Ignacego z Urbanic, stolnika przemyskiego (1735-1775), później Adama, stolnika sanockiego (1775-1803), Stanisława (1803-1833) i Feliksa, od którego nabył Kombornię Piotr Tchórznicki. Od niego w spadku przeszła wieś na własność Marii z Urbańskich Szeliskiej. Zbudowany we wsi w XV wieku drewniany kościół w 1624 r. został zniszczony przez Tatarów. Budowę kolejnej modrzewiowej świątyni, fundacji Piotra Firleja, kasztelana kamienieckiego, ukończono w 1636 r. Została ona rozebrana po tym, jak w 1932 r. wzniesiono obecnie istniejący, murowany kościół, do którego przeniesiono część XVIII-XIX-wiecznego wyposażenia poprzedniej świątyni. W Komborni znajduje się zabytkowy zespół dworski z połowy XVIII wieku, później jednak kilkakrotnie przebudowywany. Obecnie stanowi on własność prywatną i poddany został gruntownej restauracji. Aktualnie Kombornia liczy 1447 mieszkańców.
Kombornia
- Pobierz artykuł w formie pliku Pdf
- Drukuj treść tego artykułu
- Powrót do poprzedniej strony
- Kontakt na stronie Kontakt