Gmina Korczyna - korczyna.sam3.pl

Pierwsza wzmianka o osadzie noszącej miano Kotczyna Wola pochodzi z dokumentu Władysława Jagiełły wystawionego przed 11 lutego 1397 r., na mocy którego król Polski przekazał rycerzowi Klemensowi z Moskorzowa za wierną służbę zamek Kamieniec wraz z przyległymi wsiami. Korczyna lokowana została na prawie magdeburskim zapewne w II połowie XIV wieku. Większość przybyłych osadników była pochodzenia niemieckiego, skoro w źródłach określano ją jako: Kotkenhaw, Kockenhaw. Po polsku nazywano zaś Kotczyna. Obecna nazwa pojawiła się dopiero w XVII wieku. Wieś należała do posiadaczy zamku Kamieniec - Moskorzowskich, Kamienieckich, Bonerów, Firlejów, Scipio del Campo, Jabłonowskich, Fredrów i Szeptyckich. Ostatnim właścicielem Korczyny był gen. Stanisław Szeptycki (zm. w 1950 r.). Według danych z 1502 r. - w Korczynie znajdował się dwór z obszernymi polami, młyn i karczma. Parafia korczyńska po raz pierwszy wymieniona jest w aktach biskupich pod 1506 rokiem. W drugiej połowie XVI wieku Seweryn Boner Młodszy zajął jej dobra, a kościół zamienił na zbór kalwiński. W ręce katolików powrócił on po około 30-40 latach z woli nawróconego w Rzymie Piotra Firleja. W 1621 r. Sebastian Pelcz - miejscowy zagrodnik - wybudował w Korczynie obszerny, drewniany kościół pw. św. św. apostołów Piotra i Pawła, który spłonął w 1807 r. Murowaną świątynię wzniesiono tu w 1810 r., a obecną neogotycką w latach 1910 - 1914. Od 2004 r. jest ona Sanktuarium św. Józefa Sebastiana Pelczara. W 1905 roku założono także w Korczynie Dom Zakonny Sióstr Sercanek. Staraniem parafian w latach dziewięćdziesiątych XX wieku wybudowano plenerową Drogę Krzyżową, wiodącą przez Łysą Górę do zamku Kamieniec. Na Podzamczu na jednej ze skał usytuowano również figurę Matki Bożej z Lourdes oraz wzniesiono kościół pw. św. J. S. Pelczara mający umożliwić turystom spełnienia praktyk religijnych. W jednym z najstarszych przysiółków Korczyny - Spornem (pierwsza wzmianka pochodzi z 1402 roku) znajduje się nowo wybudowany i konsekrowany w 2005 r. kościół  pw.  Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny.   W nieznanych nam bliżej okolicznościach doszło do przekształcenia się Korczyny w osadę miejską. W 1722 r. otrzymała ona przywilej na jarmarki oraz targ tygodniowy w każdą niedzielę. Status miasta utraciła w 1934 roku w wyniku nowego podziału administracyjnego. Mieszkańcy wsi od dawna zajmowali się tkactwem. W 1882 r. zawiązano tu spółkę pn. „Towarzystwo Tkaczy pod opieką św. Sylwestra”, a w 1886 r. - szkołę tkacką. W 1897 r. Korczyna miała 17,6 km kw. powierzchni, 838 domów. Zamieszkiwało ją 5257 osób. Pod koniec lipca 1944 r. została spacyfikowana przez wojska niemieckie (zabito 40 mieszkańców, spalono 72 domy). Po II wojnie światowej do ok. połowy lat dziewięćdziesiątych XX wieku była ważnym ośrodkiem przemysłu spożywczego, tkackiego i drzewnego. Obecnie liczy 5986 mieszkańców.